Eindelijk weer op m'n Noren

         

 

 

 

De mooiste dingen komen vaak onverwacht in je leven. Zo gaat het in het groot en het klein.

 

Deze week ben ik bijvoorbeeld reuzeblij dat er erg goed ijs ligt en nog wel vlakbij huis. Onverwacht? Ja, dat was het zeker.

We denken bij het invallen van de winter eigenlijk het eerst aan sneeuw.

 

 

Niet gezien

Met z’n vijven (waarvan twee onderzoekers) kwamen we in ruig terrein op 37 meter afstand van berin Hindrika, zij met een ingebrachte chip en wij met zendapparatuur. 

Het was eind juni tijdens een tocht als onderdeel van uitgebreid onderzoek naar berengedrag. We zagen haar niet; dat was ook niet de bedoeling. Steeds liepen we ‘in de wind’ zodat ze ons kon ruiken en daarbij praten we, opdat zij ons zou horen. De reuk van een beer is sterk ontwikkeld, het gehoor maar matig. Op de kaart is aan de rode punten te zien hoe berin Hindrika zich van ons verwijderde. 

Zeventig procent van de beren die mensen in hun buurt horen of ruiken trekt verder, terwijl dertig procent blijft zitten en zich schuil houdt. Alles uit vele jaren onderzoek wijst erop dat een beer contact met de mens schuwt.

Plaats: Orsa Finnmark

Uitzicht

Blijft u staan of gaat u zitten?

Prettig weekend!

V-e-r-andering

Afstand nemend kijk ik terug naar wat de zomer bracht: bloei, oud en jong, klanken en kleuren, zon en wind, wapperende lakens en open ramen.

 

Vandaag verlang ik naar stilte, terwijl het moment zich kleurrijk in mij opslaat. Het is goed in dit vergulde jaargetijde.      

Wandel met Johanna

In het land waar ik woon - Zweden - bleek mijn voornaam moeilijk uit te spreken. De o in Josien werd een oe-klank en de ie werd in tweeën gesplitst. Men had moeite met mijn naam. 
Gelukkig is mijn eerste doopnaam, Johanna, dé oplossing. 
In Zweden heet ik Johanna. 

Ons bedrijf heet Johannagården.

Om bezoekers van ons gastenhuis te informeren over 'points of interest' maakte mijn partner een korte video, met als titel 

Walk with Johanna (klik voor 3 min. film).

Loop je een stukje mee?

  

Onverwacht

't Is mijn mooiste zomer sinds ik in Zweden woon: 
ik geniet veel van zon, van wind en volop van alles in m'n omgeving. 

Toen ik een maand geleden een Midsommar-speech mocht houden, kreeg ik ondersteuning uit volkomen onverwachte hoek.
Je kunt het hier (klik) op een filmpje zien. 

Met beide handen

"Hij neemt met beide handen," zo noem ik de foto. 

Het porselein is van Rörstrand,

 al sinds 1726 een succesvol porseleinmaker in Zweden. 

Het kommetje op de foto heet 'Grace Sweden'. Het ontwerp dateert uit 1930 en is van de hand van Louise Adelborg.

Met de foto ding ik mee naar een prijs die draait om 'mijn Rörstrand moment'.

  

(Op Facebook onder Rörstrand 
tref je alle foto's onder 'samtliga bidrag')

http://www.facebook.com/pages/Rörstrand/157912257692525?sk=app_547373275295009&app_data

Gekleurde herinneringen

Toen de ochtendjas echt 'op' was, gooide ik 'm met pijn in m'n hart weg. Mijn moeder droeg 'm jaren en daarna had ik 'm. "Groen", vond ze hem. "Turqouise", zei ik dan met een glimlach. Misschien was het Perzisch groen of Aqua vermengd met wat Viridiaan. 

Nu hebben mijn zes Leksand stoelen deze kleur. Het is in ieder geval blauw met veel zonnig geel en lentegroen erin en dat past bij het jaargetij, bij de kamer, met veel wit en blauw, en bij mij.  

Fijne Paasdagen gewenst!